Władze Królestwa Polskiego w okresie konstytucyjnym przywiązywały wielką wagę do rozwoju przemysłu i handlu. Dzięki inicjatywom państwowym i prywatnym w stosunkowo szybkim czasie rozwijały się takie gałęzie przemysłu, jak hutnictwo i przetwórstwo wyrobów hutniczych, produkcja sukna oraz wyrobów z bawełny i lnu. Podobnie rozwijał się przemysł spożywczy, szczególnie cukrownictwo. Unia celna z Cesarstwem Rosyjskim sprawiła, że niezwykle opłacalny był eksport na ten ogromny rynek zbytu. Położenie Królestwa na zachodnich krańcach imperium sprawiło, że chętnie osiedlali się tu specjaliści z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji, zakładając większe lub mniejsze zakłady przemysłowe. Upadek powstania listopadowego przyniósł także w tym względzie zasadniczą zmianę w podejściu władz rosyjskich do Królestwa. Już w 1832 r. zlikwidowano szereg ulg celnych, a nawet zakazano eksportu do Rosji cukru, wyrobów bawełnianych i lnianych, istotnie zwiększono cło na wyroby wełniane. Zniszczenia wojenne, nowa polityka celna, wysoka kontrybucja narzucona Królestwu oraz konieczność utrzymywania 100-tysięcznej armii rosyjskiej doprowadziły do poważnego kryzysu w przemyśle i handlu. Istniejące zakłady zostały zmuszone do ograniczenia produkcji, a niektóre nawet do jej zaniechania. Ubocznym skutkiem takiej sytuacji była emigracja części przemysłowców na tereny Cesarstwa i przeniesienie tam niektórych zakładów przemysłowych. Skorzystał z tego najbardziej najbliżej położony obwód białostocki, gdzie zaczęły stosunkowo szybko powstawać zakłady włókiennicze (w Białymstoku, Supraślu i innych lokalnych ośrodkach). Utrzymywanie przez władze rosyjskie przez dłuższy czas takiej polityki okazało się jednak niekorzystne ze względów fiskalnych i niezgodne z nowym trendem polegającym na próbie coraz ściślejszego wiązania Królestwa z Cesarstwem. Dlatego już w 1842 r. wprowadzono niektóre ulgi celne na towary przewożone w głąb Rosji a w 1851 r. włączono zaś Królestwo Polskie w obręb rosyjskiego obszaru celnego, rozpoczynając jednocześnie stopniową liberalizację przepisów celnych. Ustanowiona w 1832 r. taryfa opłat celnych, miała więc zdecydowanie niekorzystny wpływ na rozwój gospodarczy kraju, na szczęście jednak funkcjonowała stosunkowo krótko. Zmiany w niej wprowadzane od lat 40. XIX w. umożliwiły szybki rozwój przemysłu, przede wszystkim lekkiego, na terenach Królestwa.

• Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 r., t. 1, Warszawa 1981.